Od Pyłkowej Łapy

Leżałam w legowisku załamana wiadomością od medyczki. Wtedy wszedł nowy...Lamparcie Serce.
- Cześć! Jestem...
- Lamparcie Serce. Wiem...
- Skąd ty to... - Spojrzał na moją łapę - O matko co ci się stało?
- Wypadek na Grzmiącej Ścieżce...Nieważne...
Nie chcę być już młoda...BO PO CO? Skoro nie mogę już trenować to po co mi to?! Wstałam i poszłam nad strumień postarzania. Po chwili byłam już dorosła. Łapa jednak się nie zagoiła...Szlak. Wróciłam do obozu, a gdy zobaczył mnie Lamparcie Serce, kopara mu opadła do kolan.
- Wooow...Wyglądasz...Pięknie...
- Dzięki...
- Co powiesz na spacer?
- Chętnie!

Nad Jeziorem Nieśmiertelnych

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

- Tutaj jest duch mojego ojca...

- Mojego także...Nawet dobrze go nie znałem...byłem taki młodziutki...miałem zaledwie tydzień...a on odszedł...

- Przykro mi...Ja nawet nie znałam mojego ojca... - Zmieniłam temat - Ciekawe jakie dostanę nowe imię...

- Na pewno piękne...

Zarumieniłam się...Zaczęłam płakać ze szczęścia... W końcu nie wytrzymałam. Pocałowałam go...

- Pyłkowy Kwiecie...nie wiem co powiedzieć...

Pyłkowy Kwiat! To jest piękne imię!

- Pyłkowy Kwiat...

- Tak...Tak chciałem żebyś się nazywała...to piękne imię...

- Wiem...Piękne...

Po ceremonii

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

- I jak?

- Jestem Pyłkowy Kwiat!

Położyłam się a on zaczął wylizywać moje futerko.

- Jesteś cudowny...

W końcu on także się położył i po chwili byliśmy jedną kulą miłości...

Po całym Bara-Bara xD

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

- Było niesamowicie!

- Zgadzam się! A teraz mam pytanie...

- Słucham ukochana?

- Dlaczego chcesz mieć za partnerkę...kalekę?

- Nie jesteś Kaleką! To że nie możesz być wojowniczką nie znaczy że jesteś od razu KALEKĄ!

- W sumie masz racje...

 Poszliśmy razem nad strumień...ten strumień...Napiłam się z niego...I brzuch mi urósł.

- Wiesz co to znaczy?

- Tak! Będziesz Ojcem!

- Jak się ciesze!

Następnego Dnia, Noc, w Legowisku Medyka

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Lamparcie Serce stał zdenerwowany przed Legowiskiem Medyka. Ja czułam ŚMIERTELNY ból.

- DLACZEGO TO TAK DŁUGO TRWA, KSIĘŻYCOWY WIETRZE?! TO TRWA OD RANA!

- Myślisz że wiem?! Żaden poród w mojej karierze nie trwał tak długo!

Zaczęłam energicznie wylizywać już cztery kocięta. Moja siostra, bracia i matka siedzieli przy mnie, pomagając mi przy wylizywaniu maluchów.

 Lamparcie Serce był zdenerwowany i to bardzo.

- Księżycowy Wietrze, ile to jeszcze potrwa? Ile jeszcze będzie kociąt?!

- Nosz w mordę wrony NIE WIEM!
Tak na niego krzyknęła że zamilknął. Po pięciu minutach była jeszcze dwójka kociąt.
- Zamiast się pytać pracuj tym niewyparzonym jęzorem.
Mój partner zniżył łeb i zaczął wylizywać bure kociątko. Ja zaczęłam wylizywać czarnuszka.
- To już wszystkie?
- Raczej tak...
Jednak pojawił się jeszcze jeden kociak.
- Albo nie.
Kocięta były takie cudne...

 Moja mama spytała:

- Jak je nazwiesz?

- Złote Kocię po cioci...Popielate Kocię po tobie...Lamparcie Kocię po tacie...Kasztanowe Kocię...Kruczę Kocię po wujku...Jasne Kocię i Ciemne Kocię.

- Są przepiękne...tak jak ty...

- Dziękuje...

Wtedy ktoś wszedł do środka.

<Ktoś?>